Archiwum kategorii: America’s Cup

Regaty o Puchar Ameryki (ang. America’s Cup) – międzynarodowe regaty żeglarskie jachtów pełnomorskich, rozgrywane od 1851 r. Historię regat zapoczątkowało zwycięstwo amerykańskiego jachtu America podczas regat wokół wyspy Wight rozegranych 22 sierpnia 1851 r. Jedyną nagrodą w regatach jest przechodni puchar (ważący około 3 kg) ufundowany przez Royal Yacht Squadron w 1851 roku. Pierwsze regaty, w których próbowano odebrać ten puchar miały miejsce w 1870 roku. Sam puchar nazywany bywa niekiedy Świętym Graalem lub żartobliwie Starym Dzbankiem (ang. Auld Mug).
[źródło: Wikipedia]

AC37 część 1 – Vilanova i la Geltrú

Pierwszym etapem 37-mego America’s Cup były regaty rozegrane 15-17 września 2023 w katalońskim miasteczku Vilanova i la Geltrú, położonym kilkadziesiąt kilometrów na południe od Barcelony.

Trochę się martwiłem, że ominie mnie pierwszy dzień, bo przyjazd miałem zaplanowany na późny wieczór 15-tego. Fatalna pogoda spowodowała odwołanie wyścigów pierwszego dnia, więc mogłem oglądać regaty z bliska od samego początku.

Sprzęt – znaki regatowe no i flota łodzi AC44 w gotowości do wypłynięcia:

Samo miasteczko stanowiło miłą niespodziankę, ze względu na piękne piaszczyste plaże, łagodnie schodzące do ciepłego morza. Zwłaszcza plaża na północ od portu – o tej porze roku praktycznie pusta – przypadła nam do serca.

Jak się miało okazać, kolejne dni regat przebiegały według stałego schematu: dobre warunki wiatrowe na początku dnia, stopniowo pogarszające się do flauty. Zapewne zwyciężyły względy oglądalności popołudniowych pasm telewizyjnych (internetowych?), ale wszystko wskazuje na to, że regaty w okolicach Barcelony lepiej rozgrywać przed południem. Może organizatorzy wezmą to sobie do serca? W końcu właściwe regaty America’s Cup odbędą się za rok o dokładnie tej samej porze roku.

Na szczęście przeciągające się oczekiwanie na wznowienie wyścigów nie przeszkadzało widzom – telebeamy były rozmieszczone na plaży, tak że można sobie było umilić czas kąpielą lub spacerem po brzegu.

Na marginesie, na zdjęciach widać wiele osób w charakterystycznych słomkowych kapeluszach. Taki kapelusz otrzymywało się za darmo po zamówieniu dwóch piw w barze na plaży. Widziałem osoby noszące kilka takich kapeluszy jeden na drugim 😁

Odwoływanie kolejnych biegów spowodowało, że plan ostatniego dnia był bardzo napięty:

W efekcie finałowy match race pomiędzy Amerykanami i Nową Zelandią został przerwany, a zwycięzcą został ogłoszony zespół, mający najwięcej punktów: American Magic.

Na otarcie łez pozostała ceremonia zakończenia, składająca się z tradycyjnego przedstawienia i pokazów gimnastycznych,

oraz ceremonii wręczenia nagrody, którą była rzeźba wielokolorowej ryby, wykonana z kawałków plastiku wyrzucanego przez morze.

Na początku ceremonii wniesiono America’s Cup, który miałem okazję zobaczyć na żywo po raz pierwszy.

Potem wjechała ryba i pojawił się Grant Dalton w skromnej koszulce uczestnika:

Po kilku przemówieniach lokalnych oficjeli ryba została wręczona, a zwycięska załoga radośnie polewała się szampanem

Poniżej film podsumowującą imprezę (można mnie w nim zobaczyć przez moment)
Źródło: PlanetSail

I drugie wideo (źródło: YANMAR)


Barcelona

Na koniec kilka słów o miejscu, w którym znajdują się stałe bazy syndykatów America’s Cup. Wszystkie zespoły rozlokowały się w Barcelonie, w Port Vell. W oczy rzuca się zwłaszcza lokalizacja Amerykanów, z wielką flagą

W środku portu, obok oceanarium ulokowany został America’s Cup Experience Center

Znajduje się w nim wystawa, poświęcona Pucharowi. Jakoś niezbyt mnie porwała, podobały mi się kompletne zestawy wyposażenia uczestników regat oraz makieta z zaznaczonymi lokalizacjami zespołów. Napisy mówiły, żeby nie dotykać, ale chyba nikt nie mógł się oprzeć…

A – Francuzi
B – Włosi
C – Nowa Zelandia
D – Amerykanie
E – Szwajcarzy
F – Wielka Brytania
Czerwony punkt – AC37 Experience Center

AC35 start!

Za nami pierwszy dzień 35 edycji America’s Cup.

Regaty challengerów to przeszłość, nie ma co o nich wspominać, może z wyjątkiem jednego: Dean Barker stracił ostatnią chyba szansę na walkę o Puchar. Walczył do końca, ale cóż – #theresnosecond

 

Muszę powiedzieć że obserwując Burlinga podczas finału Louis Vuitton Cup miałem wątpliwości czy będzie w stanie nawiązać walkę ze starymi wyjadaczami z Team Oracle USA. Generalnie Nowozelandczycy wykorzystywali znakomitą szybkość swojej łódki i swoje znakomite zgranie podczas manewrów. To z łatwością wystarczyło do przejścia do AC Match, ale w zetknięciu z szybkim rywalem – już raczej nie.

Toteż byłem pozytywnie zaskoczony dzisiejszą postawą Nowozelandczyków. Gdy Spithill się zbliżał, potrafili momentalnie przełączyć się z trybu wyścigowego w tryb meczowy i to z takim skutkiem, że Amerykanie nie byli w stanie niczego zrobić.

Czy to oznacza, że Barker i koledzy mają Puchar w kieszeni? To zależy od tego, co wydarzy się przy silniejszym wietrze. Ale szykuje się wyrównana walka.

America’s Cup. Czy w tym tunelu jest światełko?

To, co się dzieje w America’s Cup przechodzi ludzkie pojęcie. Nowozelandczycy nie mogą od przeszło tygodnia zdobyć jednego, brakującego punktu.
Jak dla mnie to efekt widzenia tunelowego. Dean Barker i (zwłaszcza) jego taktyk żyją w rzeczywistości, w której mają szybszą łódź i lepiej wyćwiczoną załogę. To była prawda dwa tygodnie temu, ale teraz już nie.
Najlepiej było to widoczne w wyścigu 13. Zaczęło się od tego, że w bardzo słabym wietrze ETNZ po nieudanym starcie wyprzedziło OTUSA i pewnie sunęło do zwycięstwa. Nieco ponad kilometr od mety wyścig został odwołany z powodu przekroczenia limitu czasu. To zafiksowało umysły w pozycji „wygraliśmy, brakujący punkt to formalność”.
Było to widać już po kilkudziesięciu minutach. Wiatr stężał, Amerykanie dogonili Kiwis mając pierwszeństwo. Nowozelandczycy po prostu nie ustąpili drogi!

Oczywiście skończyło się karą i w końcu przegraną.
Dlaczego nie ustąpili? BO W GŁOWIE MAJĄ WIZJĘ TUNELOWĄ. Są szybsi, ergo inny jacht nie może ich po prostu wyprzedzać. W sumie wygrali już puchar, więc przeciwnik nie może wygrać.
Dalej wszystko potoczyło się według stałego wzorca:
Wyścig 16 – przygotowany „na później” żagiel code 0 uniemożliwił szybki start. A start jest najważniejszy, jeżeli ma się wolniejszą łódź. Ale w głowach ETNZ ich jacht nie jest wolniejszy.

Wyścig 18 – zamiast za wszelką cenę uniemożliwić USA wyprzedzenie, NZ pozwoliło Amerykanom na popłynięcie w swoją stronę.

Znowu – taktyka zakładająca posiadanie szybszego jachtu na przekór oczywistym faktom.

Nie do wiary. Miliony dolarów, lata przygotowań a na końcu i tak decyduje psychologia.

Rozstrzygnięcie dzisiaj o 22:10.

EDIT: No i już po wszystkim. Amerykanie byli nie do powstrzymania. Może gdyby Nowozelandczycy ustawili się w kursie na wiatr przed Amerykanami i starali się ich zamanewrować na śmierć… może.
I jeszcze jedna refleksja, żeglarsko-życiowa: podczas końcowej konferencji prasowej amerykański skipper podkreślał ważność rady Russella Couttsa, żeby żeglować pełniej i szybciej zamiast ostrzej i wolniej. Dlaczego tak jest lepiej? Jeżeli jacht porusza się szybciej w poprzek to można nim szybciej przemieścić się w miejsce gdzie lepiej wieje. Można odskoczyć od przeciwnika albo przeciwnie – dopłynąć do niego i go zablokować. Rozwiązanie dające więcej opcji okazuje się po prostu lepsze w szybko zmieniającej się rzeczywistości. Na wodzie i poza nią.

AMERICA’S CUP FINAL – RACE 19